Dotje overleden en Chica jarig

Met een dubbel gevoel schrijf ik deze blog.

Wat meteen opvalt, zal de nieuwe lay-out en de nieuwe url zijn. Bij de vorige service, vroegen ze plots geld om online te kunnen blijven. Dan weet ik al hoe het verhaal zal aflopen, daarom ben ik verhuisd. Hopelijk nu definitief en ik hoop ook dat jullie de nieuwe look mooi vinden.

Ik ben nog bezig met de oude berichten handmatig te kopiëren, automatisch lukt het niet.

En dan nu het slechte nieuws: mijn lief, klein Dottebolleke is dan toch zachtjes naar de regenboogbrug gegaan .

Na mijn vorige blog begon ze minder actief te worden en het was net een kaarsje dat uitdoofde.

Op donderdagavond 27 augustus vond ik haar in haar huisje. Ze is gelukkig rustig en zelf gegaan, daar ben ik blij om. Bovendien is ze ook nog erg schattig gestorven: op haar rugje met haar pootjes op het buikje. Het hele verhaal kun je op haar pagina lezen.

De avond voor haar dood (woensdag) heb ik nog een havermoutpapje met kattenmelk gemaakt. Daar was ze zo dol op en ook die avond heeft ze heerlijk gesmuld. Ik dacht toen nog: "meisje, misschien is dit je laatste avondmaal" .

Vrijdagochtend ben ik naar mijn dierenarts (en vorige werkgever) gegaan om een stukje klei te halen, zodat ik pootafdrukjes kon maken.

Die middag heeft een vriendin me naar het crematorium gebracht.

Zaterdag werd mijn bolleke al gecremeerd en namiddag kon ik haar al terug halen. Nu zijn we weer samen en compleet.

Lief, klein Dotje, wat ga ik jouw schattig snoetje missen. En het geluid van jouw trippelende voetjes op de verdieping en in het wiel .

Verdriet en vreugde kunnen dicht bij elkaar liggen. Want Chica is vandaag jarig! 8 jaar geleden adopteerde ik mijn duifje met een kuifje. We hebben al zoveel meegemaakt, ze heeft zoveel gezondheidsproblemen achter de rug, maar ze is er nog steeds. Mijn taaie meid!

Op naar nog vele jaren meer (maar alsjeblieft zonder eieren!)

Haar neusdop ziet er weer normaal uit en het niezen heeft ook weer normale proporties aangenomen. Geen idee wat er nu mis was. Ik heb wel weer 1x waterige ontlasting gezien dat naar een ei kan verwijzen. Haar gewicht is nog altijd een normale 120 g dus ik hoop dat ik me vergis... .



Snowy heeft momenteel veel last van de rui en daarmee ook weer van zijn mondje en spijsvertering. Onlangs schreef ik dat zijn oogje witte vlekken begon te vertonen en dat panacur niets uithaalde. Ondertussen blijven de witte vlekken zich uitbreiden, maar hij lijkt er geen last van te hebben.

Zei iemand snoep ?

Konijnenlogica: eerst hooi uit de pot graven en dan eten .

Indy is ook volop aan het ruien en eet al enkele dagen wat trager haar brokjes op. Toevallig hangt het wel samen met het overlijden van Dotje...

Ik merk wel dat de witte vlekjes in haar nek loskomen en dat er donkere haren onder zitten. Zou ze dan opnieuw helemaal bruin worden?

Vorige keer schreef ik al dat ze haar territorium aan het uitbreiden was. Nu durft ze - met behulp van de mat - ook al in de badkamer gaan. Vanmorgen heeft ze alle hoekjes uitgebreid onderzocht. Trots op mijn mooie meid !

Ook in het huishouden helpt ze goed mee. Hier zie je haar de dekentjes van Snowy opvouwen .

Maar buiten spelen blijft haar favoriete bezigheid. Jammer dat het binnenkort kouder wordt en het dan niet meer gaat.

Ingang bewaken .

Zie je wel dat mijn pluizepoep hierin past .



En voor de mensen die denken dat ze altijd een energiebommetje is... we kunnen ook heerlijk genieten van knuffeltjes hoor .

Dotje herstellende na beroerte

Ik had niet verwacht dat ik deze week weer een blog zou schrijven. En al zeker niet over Dotje... Het enige oudje dat nog steeds klachtenvrij was.

In de nacht van dinsdag op woensdag heeft ze wellicht een beroerte o.i.d. gekregen . 

Ik zet haar 's nachts in de badkamer omdat ze nog steeds veel herrie maakt 's nachts, ondanks haar hoge leeftijd.

Toen ik woensdag opstond, liep ze niet in haar wiel. Komt nog wel eens voor, zeker als ze - zoals de vorige dag - vroeg wakker is. Als ik haar terug draag naar de woonkamer, komt haar snuitje meestal al uit het huisje piepen omdat ze weet dat ze zonnebloempitjes krijgt. Nu bleef het echter angstvallig stil . Ik woelde met mijn hand door de bodembedekking, riep haar naam, maar niets kon haar wakker maken. Ze kwam heel even uit haar huisje maar wilde geen zonnebloempitjes. Hoewel ik haar maar enkele seconden zag, vond ik haar er moe uitzien en het leek alsof ze waggelde.

Ik zeg al langer dat ze er oud begint uit te zien, dus het zou perfect kunnen dat haar gedrag nu ook dit patroon volgde.

Woensdagavond sprongen de tranen me echter in de ogen . Ze waggelde, wankelde, viel soms om, tolde af en toe, haar rechter achterpootje werkte niet mee en ze ademde zwaar. Er lag ook een grote plas in de wc. Ik zag Sproet voor me en was bang dat ook Dotje een lijdensweg tegemoet ging. Toch at ze haar groenten op. Ze ging weer slapen en ik besloot de kooi niet weg te zetten zodat ik haar 's nachts kon horen.

Maar het bleef akelig stil. De volgende morgen verwachtte ik het ergste, ze werd weer niet wakker. Ik legde wat zonnebloempitjes neer en na een kwartier waren ze weg. Toen werd ze onrustig en ze begon een nestje naast haar wc te graven. Ik vond het zo zielig dat ze zonder papiertjes zat, dus ik gaf haar een tissue die ik in stukjes had gescheurd. Ik moest helaas weg en kon dus niet dadelijk naar de dierenarts.  Ik verwachtte me aan het ergste toen ik thuis kwam. Maar ze had een nestje gemaakt, haar wangen volgepropt en zat te eten. Ik kreeg hoop, want Sproet wilde absoluut niet meer eten.

Donderdag zag ik haar door de dag soms ook rondlopen en dat ging al vrij snel, hoewel het nog wat houterig was. Donderdagavond kwam ze een stukje appel en ei halen, maar ging dan weer dadelijk slapen. Ook die nacht is het stil gebleven.

Vrijdagochtend kwam ze op het gewoonlijke uur bedelen voor zonnebloempitjes die ik met veel plezier gaf . Ze bewoog alweer beter dan gisteren, alleen het rechterpootje bleef soms wat achter. Met het lopen in het wiel, had ze moeite om het ritme te vinden, maar ze doet het fantastisch !

Het lijkt wel alsof ze ook het dag/nacht ritme wat kwijt is, want ze was weer druk bezig met haar nestje te verhuizen. Hier zie je ook dat ze haar rechter achterpootje niet dadelijk bij trekt (ca. 0:25).

Maar wat bewonder ik haar kracht! Wat een vechtlust heeft mijn bolleke van 4 cm! Ik ben zo trots op haar !

Vrijdagavond kreeg ze een stukje galia meloen en een havermoutpapje, daar is ze gek op. Haar kapseltje was wel nog wat in de war .

Ik besluit haar ook vrijdagnacht bij me in de woonkamer te laten, met als resultaat dat ik regelmatig wakker ben geworden door haar. Maar het was het helemaal waard om haar voetjes weer in haar wiel te horen. Ik hoorde haar ook graven en zelfs klimmen!

Zaterdagmorgen probeerde ze zelfs weer uit te breken aan het slotje van de kooi. Haar pootjes lijken weer krachtiger te zijn en ze kan weer rechtop staan zonder om te vallen.

Zaterdagnacht blijft het weer stil, maar zondagmorgen is ze weer superactief als de gordijnen open gaan en ze mij hoort. Het lijkt echt alsof haar dag/nachtritme verstoord is. Ik weet zelfs niet of ze hier wel volledig van zal herstellen.

Vandaag zou ik eigenlijk haar kooi moeten schoonmaken, maar ik ga haar met rust laten. Ik ga wel gauw overal de vuile plekjes wegnemen (ze is onzindelijk geworden), wat ander speelgoed geven, maar daar laat ik het bij. Ze kan haar rust nu goed gebruiken.

Ik ben me ervan bewust dat ze op leeftijd is en dat een eventuele volgende beroerte wel fataal kan aflopen. 

Maar voor nu geniet ik met volle teugen van dit klein wondertje !

Chica op de sukkeltoer

Ik had zo gehoopt te kunnen schrijven dat Chica weer helemaal beter was. Woensdag leek het daar ook op. Ze at en dronk goed en haar ontlasting was normaal. Ze was actief, liet haar stemmetje weer horen en begon - helaas - ook alweer te masturberen. Daarna werd ze stil en viel het me op dat ze vaak nieste.

Eerst dacht ik dat ik weer spoken zag, maar donderdag nieste ze nog vaker en meer en was haar rechter neusdop gezwollen en haar neusgat rood. Maar alles bleef droog.

Vrijdag zag ik echter wel nattigheid uit haar neusje komen . Na overleg met de DA toch gestopt met de antibiotica. Want als het een luchtweginfectie zou zijn, had de antibiotica daar ook tegen geholpen. We hopen dat het een irritatie is van bv. braaksel. Ze krijgt al vitaminen en pre- en probiotica om haar weerstand op te krikken. Dit weekend afwachten en maandag weer overleggen met de DA. En zo sukkelen we weer verder .

Gisteren heb ik samen met een vriend - want ik ben niet sterk genoeg - de hele kooi grondig schoongemaakt en ontsmet. Hopelijk gaat het niezen vanzelf over en mag ze daarna eindelijk weer een hele tijd gezond zijn.

Ze eet nog altijd goed, maar is weer 20 g gewicht verloren en weegt nu 105 g. Dat zie je ook aan haar ingevallen buikje. Maar het filmpje is zo schattig, ook al is de kwaliteit niet zo geweldig. Ik vind het heerlijk om die gezellige knarsgeluidjes te horen, dan weet ik dat ze zich ontspannen en goed voelt.

Snowy is ook hevig aan het verharen en heel af en toe hoor ik hem weer die smakgeluidjes maken en is zijn eetlust wat minder. Maar tot nu toe kan ik het goed bijhouden. De laatste weken had hij hele droge, schilferige oortjes aan de binnenkant. Nu kwamen de schilfers los en ook de haren boven op zijn oortjes kon ik er zo afhalen . Zijn oortjes voelen nu weer heerlijk zacht van binnen, maar ik hoop dat de haartjes nog zullen terug groeien. Fluffy kreeg op latere leeftijd ook kale oortjes. Op zich niet zo een ramp (hoop ik), maar nu heeft hij wel hele roze oortjes . Ik vraag me af of hij zijn temperatuur nu nog goed kan regelen...

Als de hooikar voorbijkomt, moet je erbij zijn .

En hier kon ik niet aan weerstaan toen ik het in de winkel zag. Is het niet superschattig ?

Je zult dit setje verderop in de blog nog tegenkomen .

Deze foto vereist misschien wat uitleg.

Mijn vriendin en ik hadden elkaar dit jaar nog niet gezien omdat we allebei verschillende operaties hebben ondergaan. Daarom hadden we achterstallige cadeautjes voor elkaar. Zij had dus deze leuke spulletjes voor mij, het blauwe is een brillenkoker .

Hij geniet intens als hij mijn hand op zijn hoofdje/lichaampje voelt . Als ik even stop met knuffelen, wordt hij onrustig.

Hij heeft de laatste weken soms moeite om in en uit zijn kooi te springen. Dan help ik hem natuurlijk, op zo een leeftijd mag dat wel. Gelukkig heeft hij buiten zijn kooi ook alles wat hij nodig heeft.
Zomaar wat lieve foto's van mijn mannetje .

Ik zei al dat het picknicksetje nog zou voorbij komen . Een seconde na deze foto ging Indy ermee aan de haal, dus heb ik het maar vlug weer weggenomen, voor ze het zou slopen .

Wat hebben konijnen toch met slapen in wc's? Eerlijkheidshalve moet ik er wel aan toevoegen dat Indy er niets in doet. Ze huppelt netjes naar haar kooi die binnen staat .

Welke geheimen fluistert ze in het oor van mijn nieuw tuinvrouwtje ?

De afgelopen week was het af en toe te warm om buiten te spelen. 's Middags doet ze sowieso een dutje binnen .

Nu ze buiten op tegels durft lopen, begint ze binnen ook haar territorium uit te breiden . De knaagschade dateert nog uit de tijd van Fluffy en Snowy trouwens . Indy gaat de klus afmaken .

Vorige keer schreef ik dat ze een kattenkussen had gekregen in het rekje naast haar kooi. Wat een lol heeft ze met dit ding !

Ik heb trouwens met een lamp licht bij gegeven, want het is een hele donkere hoek.

En wat schreef ik ook alweer van dit setje? Natuurlijk kan ik Dotje niet uitstoten .