Snowy's 8ste verjaardag

Op 30 mei j.l. is mijn wattenbolleke 8 jaar geworden! Of beter: woont hij 8 jaar bij ons, zijn geboortedatum is wellicht ergens in februari/maart. Wat vliegt de tijd toch...

Zo begon het liefdesverhaal tussen Fluffy en Snowy 8 jaar geleden. Hij is nog altijd een klein schattig manneke maar kijk wat een mini-ventje hij toen was . (En Fluffy te dik, ik weet het).

En toch klikte het tussen hen, zij was de dominante en hij bedeelde haar die rol graag toe. Zolang hij ook maar likjes kreeg . Volgens mij wist hij meteen dat ze diep van binnen eigenlijk onzeker was en dat die dominantie maar een houding was. Maar als galante echtgenoot speelde hij het spelletje mee . Hij wist (en weet nog steeds) perfect op welke momenten hij zich koest moet houden en wanneer hij op de voorgrond kan treden.

Het feestvarkentje met zijn kroontje. Zodra je iets op zijn hoofdje legt, gaat hij meteen plat .

Een bescheiden verjaardagsfeestje voor de bejaarde nijntjes.

Enige tijd geleden kreeg ik van een vriendin een pakketje van Vitakraft. Daar zat een allerleukst taartje in en ik wist meteen dat ik het voor deze dag zou gebruiken!

Om af te sluiten een filmpje van de smul(schrans)partij. Het wordt onmiddellijk duidelijk dat Fluffy - die bijna 11 is - na al die jaren nog altijd de dominante is op gebied van eten. Maar Snowy heeft geduld en weet het taartje uiteindelijk toch te bemachtigen hoor . Let niet teveel om Fluffy's derde oogleden. Als ze alleen eet, heeft ze die niet dus wellicht heeft ze een beetje stress als ze samen eten. Leider zijn op je 11de kan niet makkelijk zijn . Enne... ik heb het taartje natuurlijk niet volledig laten opeten, ik zit niet te wachten op plakpoep.

Eindelijk lente!

Na lange tijd weer eens een update over de diertjes. Omdat het zo lang geleden is, hoop ik dat niets zal vergeten.

Ik zal beginnen met de kleinste van de familie: Mika. Met haar gaat alles goed maar minder goed nieuws over haar mama Laisa, zij is overleden aan het Papova virus . Ik vind het bijzonder jammer dat zo een bijzondere dame op die manier moet heengaan. Gelukkig lijkt Mika als 2 druppels water op haar mama, dus zij zet de herinnering voort. Ze begint ietsje rustiger te worden (volgende maand wordt ze ook al anderhalf jaar) maar toch is ze de meest actieve en snelle hamster die ik al gehad heb. En ze lijkt met de dag mooier te worden .

Zoals beloofd: een filmpje van mijn kleine beer. Als ik dit vergelijk met de snelheid waarmee mijn vorige hamsters naar de keuken klommen... Niemand was ooit zo snel!

Over Chica komt ook nog een filmpje maar dat zal voor een volgende keer zijn. Hier zie je hoe ze op het hoogste punt gaat zitten om alles goed te overzien.

Nu over naar het knijnen-nieuws. Worstelde ik een tijd geleden met Fluffy's lage gewicht: dat probleem is verdwenen. Nu moet ik net oppassen dat ze niet te zwaar wordt! Haar gewicht schommelt rond de 2 kg en daarmee zit ze bijna op haar oude gewicht. Ze voelt ook voller aan en durft daardoor weer op haar zij liggen. 

Maar nu sukkelt Snowy met een laag gewicht. In het begin van het jaar woog hij nog 880g. Ik ben gewend dat hij in de winter meer weegt dan in de zomer maar ik zie zijn gewicht naar 860, 840, 820 en nu 812g zakken. Enkele maanden geleden heeft hij al een kuur Panacur gekregen omdat ik bang was dat EC opnieuw de kop opstak. Dat heeft toen niets geholpen aan zijn gewicht. Hij voelt zich nochtans goed en laat dit zien door bijna dagelijks te racen en binkies te maken. 

Ik moest toch naar de dierenarts om hun nageltjes te laten knippen dus heb ik hem meteen uitgebreid laten onderzoeken. Het rare is dat hij helemaal niet dun aanvoelt en dat was Inge met me eens. Hij is wel nog steeds flink in de rui en dat al gedurende enkele maanden. Misschien vergt het veel van hem? Voor de zekerheid ben ik begonnen met een kuur echinacea. 

Of zou het toch verlies van spiermassa zijn? (spieren wegen zwaarder dan vet). Hij is tenslotte al 8 jaar en beweegt beduidend minder nu Fluffy ook een stuk rustiger geworden is.

De laatste dagen heeft hij ook wat minder goed gegeten omdat hij door de rui soms niest, smakt en zich wat suffer gedraagt.

Ik slaag er gelukkig in om een verstopping en/of gas te weren. Af en toe zie ik wel een keutelketting, zelfs eentje van blindedarmkeutels die ik uiteraard wegneem! Ik wil niet dat hij dit opnieuw opeet.

Een tijdje geleden kreeg ik van mijn vriend een nieuw fototoestel dat prachtig kan filmen en uitstekende macro-opnames kan maken. En wie beter om dit te testen dan mooie Snowy met zijn betoverende oogjes ?

Voor degenen die weten dat ik T-Touch geef aan konijnen: ook Snowy vindt het heerlijk! Bij Fluffy kan ik bv. moeilijk oortouches doen omdat het jeukt en ze niet meer goed kan krabben. Snowy vindt de 'regenworm' en de 'tarantula' ook leuk maar omdat ik daar 2 handen voor nodig heb, kan ik ze niet filmen . Misschien in de toekomst als ik het toestel op een statiefje zet.

Hij geniet jammer genoeg niet meer zoals vroeger van buiten spelen maar enkele minuutjes wil hij er wel voor uittrekken .

Voor Fluffy moest ik een andere oplossing bedenken want zij kan niet meer goed op tegels lopen. Toevallig (?) verkochten ze bij Blokker een grasmat van 1 x 3 m, ruim voldoende voor haar om de pootjes te kunnen strekken. Zoals je ziet, is haar 2de ruiperiode dit jaar nog 'in volle bloei' .

Een filmpje van de boefjes die de grasmat verkennen. Fluffy blijft dichtbij mij voor steun (mentaal en fysiek ).

Dan wil ik nog één ding vertellen. Fluffy speelt misschien niet meer zo veel als toen ze jong was, maar 1 ding kan haar nog altijd verleiden: knabbelen aan het grashuis. En om het helemaal interessant te maken: 's nachts! 

Leuk als je ernaast probeert te slapen  .

Weet iedereen nog hoe een gloednieuw grashuis eruit ziet?

Dit is wat er van overblijft na Fluffy's nachtelijke (vr)eetbuien. Indrukwekkend, toch? 

Van de week merkte ik dat ze 's nachts knarsetandde, wellicht van de pijn. Ik heb de dosis pijnstilling niet verhoogd maar wel verspreid over 3 dosissen per dag (iedere 8 uur). Zo blijft de bloedspiegel stabiel en het helpt. Ook haar rechteroogje traant nu maar dit reageert gelukkig wel nog op Euphrasia druppels. Bejaarde nijntjes vereisen wat extra zorgen maar zolang zij geniet van het leven, geniet ik mee!

Afscheid van Ton

Dit keer geen nieuws over mezelf maar heel verdrietig nieuws over Paula (de beheerder van het Bunnybin webwinkeltje). Haar man vocht al 1,5 jaar tegen een hersentumor en hoewel de behandelingen eerst leken aan te slaan, heeft hij afgelopen vrijdag het gevecht verloren. 

Ik ken hen niet persoonlijk maar gedurende de voorbije 4 jaren hadden we veel mailcontact en ik leef dan ook ontzettend met Paula mee. Ik vind het zo oneerlijk, zo onrechtvaardig... Ton was een hele lieve man en veel te jong om nu al te gaan.

Er zijn geen woorden die nu troost kunnen bieden. Langs deze weg wil ik Paula en de familie nogmaals heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd. 

Hier kunnen jullie meer lezen, foto's bekijken en reacties plaatsen: Bunnybin weblog.